Αρχιτεκτονική για παιδιά
Αρχιτεκτονική για παιδιά
Οι πολίτες του αύριο είναι τα παιδιά του σήμερα. Το πιο κρίσιμο ζήτημα στην εκπαίδευση, είναι να εμπνεύσουμε τα παιδιά να θέλουν να μάθουν. Να αναζητήσουν τη γνώση και να την ανακαλύψουν. Η γνώση αποθηκεύεται στην μνήμη και αργότερα ανασύρεται δημιουργικά, παραγωγικά. “Ίσως η δημιουργία να μην είναι παρά μια πράξη βαθιάς μνήμης” 1, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ρίλκε
Τα παιδιά λατρεύουν τις κατασκευές ανεξαρτήτου φύλου και ηλικίας. Το να συνδυαστεί η ενασχόληση της κατασκευής με στόχους και πληροφορίες που οδηγούν σε πρωτότυπες δημιουργίες των παιδιών τότε σίγουρα έχουμε προσθέσει είτε λίγα είτε περισσότερα στις μνήμες των παιδιών που σίγουρα θα ανασυρθούν σύντομα.
Γιατί το μάθημα της αρχιτεκτονικής καλλιεργεί τον τρόπο σκέψης
Η αρχιτεκτονική δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δομή, η σύνθεση, το όλο μιας ολοκληρωμένης κατασκευής. Ο τρόπος που δουλεύει, που λειτουργεί και που εν τέλει υπάρχει. Εκείνος ο οποίος καλείται να δημιουργήσει μια δική του δομή, μια δική του σύνθεση, μια δική του κατασκευή, καλείται να μάθει να σκέφτεται πολύπλευρα, συνθετικά. Το μάθημα για την αρχιτεκτονική είναι μάθημα για την συνθετική σκέψη. Η συνθετική σκέψη είναι συνδυαστική από διάφορους παράγοντες που συμβάλλουν στο να πάρουμε αποφάσεις. Οι αποφάσεις αυτές οδηγούν σε κάποιο καθορισμένο αποτέλεσμα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Όταν αυτό το αποτέλεσμα είναι χειροπιαστό και κάποτε κατοικηθεί τότε μιλάμε για την “επιστήμη” 2 της αρχιτεκτονικής.
Η αρχιτεκτονική ωστόσο δεν αποτελεί απλά και μόνο μια εφαρμοσμένη επιστήμη. Eνέχει κατά μεγάλο ποσοστό την τέχνη μέσα της, μιας και ο ρόλος της αισθητικής και της συνολικής εικόνας, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην κριτική ενός έργου. Η αρχιτεκτονική, συνθέτει επιμέρους γνώσεις από τις καλές τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις επιστήμες μηχανικών. Αυτή η προσφορά της γνώσης στα παιδιά, καθώς επίσης και η ελευθερία της σκέψης οδηγεί στη μαγεία της δημιουργίας.
Κατασκευές με γνώμονα την ανθρωπομετρία, τη συνθετική σκέψη των παιδιών, την συλλογική εργασία, είναι μόνο κάποια από τα χαρακτηριστικά που πλαισιώνουν το μάθημα της αρχιτεκτονικής. Τα μαθηματικά, οι καλές τέχνες, η κοινωνιολογία συνομιλούν για να πλαισιώσουν την αρχιτεκτονική. Τον συνδυαστικό τρόπο σκέψης με σκοπό τη δημιουργία.
Σκεφτείτε να το κάνουν τα παιδιά σας!
Αρχιτέκτων Ε.Μ.Π.-Εκπαιδευτικός
Βιβλιογραφικές αναφορές
1.Rainer Maria Rilke, Η Σοφία του Ρίλκε εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2009 σελ. 153
2.Κωνσταντινίδης, Άρης (14/09/1940). «1: Η Αρχιτεκτονική σαν Τέχνη». Για την Αρχιτεκτονική: Δημοσιεύματα σε εφημερίδες, σε περιοδικά και σε βιβλία 1940-1982. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 17-20. ISBN 978-960-524-321-0. «Σε αντίθεση με τα όσα γράφονται τελευταία στους κύκλους των τεχνικών, πιστεύω πως η αρχιτεκτονική είναι μόνο ε π ι σ τ ή μ η! […]. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο, δηλαδή, πως η αρχιτεκτονική είναι τέχνη, κάνουν πρώτα πρώτα το μεγάλο λάθος να μπερδεύουν την έννοια του ωραίου με την έννοια της τέχνης. […]. Η έννοια του ωραίου είναι πολύ περιορισμένη, ενώ η έννοια της τέχνης είναι απεριόριστη! […] [Σ]κοπός της τέχνης είναι να μας βγάζει από την πραγματικότητα και να μας οδηγεί σε κόσμους άλλους, φανταστικούς και ξένους από την πραγματικότητα. […] Ένα έργο αρχιτεκτονικό πιστεύω πως π ρ έ π ε ι να είναι ωραίο και ν’αρέσει. Ειδάλλως είναι έξω από τον προορισμό του. Στην περίπτωση αυτή – της αρχιτεκτονικής – το ωραίο συνδυάζεται με το χρήσιμο και το πρακτικό. […] Και έτσι η αρχιτεκτονική, αντί να σε βγάζει από την πραγματικότητα – όπως η τέχνη – σου φωνάζει: Τι όμορφη που είναι η ζωή!»
